Áprilisi szél

                                                        Felhőt kerget az áprilisi szél,

bolondos nótáját egyre fújja,
hárfát penget a levelek között,
kalapot emel, s eltűnik újra.

                                                       Szoknyád alá bújik és kikacag,            
                                                       aztán felszalad vígan a fákra,
                                                       s mire kezed ijedten odakap,
                                                       már a magasból fütyül a tájra.

                                                       Pajkos kedvétől kivirul a lég,
                                                       a felhők mögül ráköszönt a nap,
                                                       és dalolni kezdenek csendesen,
                                                       a megkopottan álló házfalak.